Elektron akışıyla çalışan aletlerimiz olmasa da hayatımızı devam ettirebiliriz; fakat vücudumuzdaki elektrik akımları olmadan asla.

Beynimiz, emirleri bir sinir hücresinden diğerine iletmek için elektriğe ihtiyaç duyar. Bu sinyaller bir kasa ulaştığı zaman, liflerde elektriki bir uyarım dalgası oluşur. Bu dalga da liflerin kasılıp gevşemesini temin eden kimyevi reaksiyonlara sebep olur. (Bütün bu hadiseleri "oldu bittiye" getirerek açıklamak, yani Yaratıcı'yı unutmak, herşeyi ne kadar basitleştirip karartıyor.)Vücudumuzdaki en önemli kaslar kalbimizde yer alır. Hemen hemen her saniye bu kaslar, bir elektrik dalgasıyla kasılıp gevşerler.
Kalbin elektrik sahası göğüs boşluğuna doğru yayılır ve onun faaliyeti hakkında ipuçları taşır. Kardiyologlar vücudumuza yerleştirdikleri elektrotlarla bu noktalardaki voltaj değişikliklerini tespit edebilirler. Tabii onların bu sinyalleri yorumlayarak kalbin fonksiyonlarındaki aksaklıkları belirleyebilmeleri için yıllar süren tecrübeler gerekmiştir.

Bir EKG'ye (elektrokardiyogram) bakmak,kale mazgalından kasırga seyretmek gibidir. Hastanın gövdesine ve uzuvlarına yerleştirilen 6 ila 12 elektrot, kalp hakkında ancak sınırlı sayıda bilgi sağlayabilir. Geriye kalan bilgileri ise, 80 yıldır biriken tecrübelerle doktorlar bulurlar. Bunun için "izotop izleme", "ekokardiyogrum" gibi teknikleri kullandıkları, hatta düzensiz davranışlar gösteren kalp hücrelerini tespit etmek için cerrahların göğsü açtıkları da olur. Son yıllarda bazı bilgisayar programcıları, fizyolojist ve cerrahlarla ortak araştırmalar yaparak, cerrahi müdahalelere gerek kalmadan, kalbi görmeye, yani onun oluşturduğu elektriki sahayı tespit etmeye çalışmaktadır. Eğer bu çalışmalar başarıyla neticelenirse hekimler (yukarıdaki benzetmeyi hatırlayacak olursak) vücut içindeki fırtınaları artık mazgallardan değil fezadan seyredebileceklerdir. Bu sayede bir kalp hastasının düzensizliklerinin yeri tam olarak tespit edilebilecek ve gerekli müdahaleler anında yapılabilecektir.